We moeten kinderen niet voortdurend beschermen tegen verdriet, pijn, teleurstelling,boosheid,enz... wat ze nodig hebben is de veiligheid om al die dingen te kunnen voelen en uiten. Een kind/jongere dat zijn emoties durft uiten is net een teken van een beschermd kind. Een kind dat verdriet heeft is niet het probleem, een kind dat alleen is met zijn verdriet, dat is een probleem, en dat zorgt ervoor dat er emotioneel een wonde ontstaat die wanneer dit keer op keer gebeurd het hart van het kind verhard, dan worden ze onverschillig, sarcastisch, onbereikbaar, agressief enz... . Als kinderen-jongeren-volwassenen teveel gekwetst worden dan kunnen hechtingsinstincten omkeren, de neiging tot verbondenheid draait om naar de neiging tot afstoting. Jongeren gaan dan voortdurend rondhangen op pleintjes etc... Het lijkt dan alsof ze expres willen kwetsen en kwaad doen maar diep vanbinnen snakt zulk kind of jongere naar verbondenheid en wil het zich hechten. Zulke kinderen krijgen dan vaak ook een diagnose die volkomen onterecht is. Een kind kan niet teveel gehecht zijn, wel te oppervlakkig.

​

Dr. Gordon Neufeld